çocukluktan beri baskıcı baba ve dengesiz anne figürü. birbirinden nefret eden iki insanın çocuğu olmak. bitmeyen şu pislik maddi problemler, şiddet görerek büyümek. ama sonuçta büyümek dimi? 12 de uçucu madde,devamlı. 14,16,18 derken aynı boka yarayan daha pahalı daha yasak şeyler. zarar veren, anlık mutluluklarla kendine bağlayan. duygusuzlaşmak. gerçek anlamda ama. ara ara sadece acı ve korku hissedebilmek. ağlayamamak. gerçekten gülememek. insanlara bakıp tüm mutlu olanların rol yaptığını düşünmek. bundan emin olmak hele o daha kötü. umudun nasıl bir şey olduğunu unutmak. gencecik yaşta içime içime birikmiş siyahlık. karamsarlık, depresyonun normal hayatın olması. düzelme isteği, doktor, ilaç. başarısızlık. tekrar aynı döngü. ve yine. Aseksüellik? neden? bu da mı olacaktı? demişken, içimden bir sesin “yolunda olmayan tek şey o mu salak” demesi. bir an için erkeklikten şüphe etmek. sonra bazı ıvır zıvır yöntem ve testlerle psikolojik bir disfonksiyon olduğunu öğrenmek. başlarım erkekliğinede. önce nefes alabilmek gerek. çok şey, sahiden buraya dökemeyeceğim kadar. bataklık gibi ha? belki düzelir. belki? başlarım belkiye. yorucu günler ve tüm bunları yaşadığımdan bihaber insanların benden standart şeyler beklemesi. başlayayım okuluna da dersinede. eve gelmek, nefret kokusu. bari sesi gelmesin. ne istesem zor, bende mecal de yok. çaba falan. umut lazım ona. nasıl olcak? olmaz her halde. internette intihar yöntemlerine göz gezdirirken bu sitede insanların yazdıklarına denk gelmek. ne çok varmış benim gibi insan. tüm o insanları bir odaya toplamak istemek sonra. belki hep birlikte sarılmak. belki hep birlikte ölmek. yapamayacak olmak. onlar ve onlar gibilerden başkalarının anlamayacak olması beni. anlayacak olanlar çıksa bile, benim anlatmaktan vazgeçmiş olacak olmam. artık bir bir vazgeçiyorum herşeyden. yalnızlık en şaşırmadığım zaten. tercih olan yalnızlık. rol yapmak istememekten kaynaklanan. kim ister ki hayatına karanlık getirecek birinin yanında olmak? dipler bitse bari. düşmek bitse. neredeyse 20 yıllık beden. içerden çürümüş. dışını desen kimi sever kimi sevmez. belki biri bunları okuyup az da olsa anlamaya yaklaştığında ölmüş olurum. belki 5 yıl sonra hatırlayıp girer kendim okurum, zor günlermiş be derim. belki aptalmışım derim. umarım öyle olur. umarım da inşallahın alternatifi he. öyle bi ummak değil. ee yani şimdi, nasıl olacak?