bundan nerdeyse 1 sene önce bama kendini 2 3 yaş büyük olarak tanıtıp aslında 5 6 yaş büyük birisiyle konuşmaya başlamıştım.o sene üniverte sınavına hazırlanıyodum daha önce sınava girmemiş biri olarak üstümde yoğun bi stres vardı ve buna özel dersler falan girince stresim daha da arttı haliyle pekte vaktim olmadı. o benden onunla ilgilenmemi istemişti bi nevi çıkma teklifi etti ki aldığım ilk teklifti ve pekte istekli değildim o işlere çünkü hayatımı belirlyecek olan ama pekte beklediğim gibi olmayan bi sınav vardı. vaktimin pek fazla olmamasından dolayı teklifini reddettim ve arkadaş olarak konuşmayı teklif ettim evet bu büyük bi aptallıktı ama inanın bana bu yoğun dönemde karar vermek çok zor oluyor. neyse bu şahıs bu teklifi kabul etti ancak kursa her geldiğinde ve beni gördüğünde benimle konuşmak, yemek yemek veya sinemaya gitmek istiyordu. vaktimin olmadığını söylememe rağmen ısrar ediyordu. gönlü olsun kırılmasın diye boş olduğum zaman gidiyordum.pek fazla konuşamıyorduk sadece sanaldan gece yatmadan önce mesaj atıp 1 2 saat konuşuyoduk arada sırada buluşuyoduk. başta ona karşı hiçbir şey hissetmememe rağmen ona karşı bi şeyler hissetmeye çalışıyordum belki severimde daha iyi konuşuruz tanışırız diye ama her buluşmamızda yüzüne bakarak içimden tipine ediyim diyordum. anlayacağınız o ki hâlâ bi şeyler hissedemiyordum. 6 7 ay böyle gitti bu lakin son zamanlara doğru. son zamanlarda artık ona karşı bi şeyler hissetmeye başlamıştım doğum gününde ona kocaman bir pofidik hediye almıştım ama şansa bakın ki kabul etmedi ve bir gün yazma artık dedi. sebebini sormama rağmen söylemiyordu. aradım defalarca hemide mesaj da attım ama tık yok kızda. bir yandan sınav derken bir yandan reddedilmem bana bâya koymuştu açıkçası. ters bi şey mi dedim diye düşündüm özür de diledim ama yok.
başta iyi giden sınav notlarım denemelerim bu olayla alt üst olmuştu hem bedenen hemde ruhen. ve yaptıkları artık bardağı taşırıyodu. Tamam belki sana geç tutuldum belki aptallık ettim buluştuğumuzda, ama insan 1 sebep söyler ya . neden konuşmuyosun , noldu ? işte ondan sonra onu dışarda başka biriyle gördüm. hayatımda yaşadığım en acı şeydi.nerdeyse yıkılıyodum. etkisinden 3 hafta çıkamadım sürekli onu düşünüyodum neden ? diye. onu başkasıyla görmem bardağı taşıran son damlaydı ve sinirden ağzıma ne geliyosa söyledim çünkü 3 hafta sonra önemli bi sınavım vardı ve onu unutmam gerekiyodu belki unutma yolunu yanlış seçtim evet ama olan oldu artık.
Aradan aylar geçmesine rağmen yeni insnalarla tanışmama rağmen hâla aklımda.Şimdi sokakta gördüğüm insanları ona benzetiyorum, ondan özür dileyesim geliyo sebepsizce, geceleri sürekli aklıma geliyo uyumakta zorluk çekiyorum.
Daha yolun başındayım biliyorum ama böyle başlamak istemiyorum.O yokmuş gibi , hiç tanışmamışım gibi yaşamak istiyorum ama unutamıyorum.Nasıl unutabilirim söyler misiz veya psikoloji falan okuyan birisi bana yardım edebilir mi ?