Arkadaşlar burda bazen öyle yorumlar okuyorum ki gerçekten size üzülüyorum. İnsanları gözünüzde çok büyütmeyin ve varolan bir ilişkinin bitmesi de çok doğal. Beyninizin derinliğinde şu fikirlerin oluşmasına zemin hazırlamayın, yok işte bu insan beni çok seviyor, benden asla vazgeçemez, halen beni seviyor ve beni istiyor. Bu cümleler olası bir saplantı beraberinde getirir sizden ricam kendinizin farkına varın bir an önce biliyorum bu süreç hepimizin kötü etkiledi ama hayat halen devam ediyor. Karşımıza yeni insanlar ve yeni maceralar da çıkacaktır. Hepimiz birileri ile geçmişte güzel şeyler paylaşmış ve keyifli vakitler geçirmişizdir ve bu ömrümüz bitene kadar aynı kişi ile devam edecek diye bir şey yok. Hayatta sonsuz güzelliklerin yanında size bu sonsuz güzellikleri yaşatacak nice insanın olduğunu da bilin. Geçmişe takılıp kalmayın, gemisini yeni bir limana demir atma umuduyla yanıp tutuşan bir kaptanın ruh hali gibi yaşamak gerek bu hayatı. Velhasıl yaşamak gerçekten güzel ve sizden tek ricam; tüm hayallerinizi başkalarına göre kurmayın, kendi hayatının merkezinde siz olun, başkası değil. Ne demiş yazar olan Charles bukowski; Bir daha birama dokunursan, dişlerini ağzına dökerim.
Puan:
İtirafa Yorum Yap:
@HAKLISIN Bu arabesk acıyı çekmek insanı mutlu etmemeli. Bu sorunlu olduğuna işarettir.
Ayrıca de ayrı.
Bu “sorunlu” tanımını kimin yaptığına göre değişir.
Bu arada üzgünüm tdk, hiç farketmemişim.
Hatta bu arabesk acıyla yazılmış birçok şarkı sözünü dinlerken şiir, roman, hikaye vs yazıları okurken de mutlu oluyorum.Bunlar benim için sadece birer duygu ve bana kalbimin yerini hatırlatıyor. Korkulması gereken duygular değil bu duygula ne yaptığın. Beni sorarsan ben duyguların keyfini çıkarıyorum, bu sayede hem kendimi tanıyorum hem karşımdakini. (Sana da tavsiye ederim. ) Sevmekten, acı çekmekten korkmak, bunlardan korkmayanların halini takıntıyla bağaştırmak bana saçma geliyor açıkçası.
Kanka beni yanlis anlama ama ask öyle ruh hali gibi birsey degil . Yani ben o kisiden önce seninle ayni seyleri düşünuyordum hani ask denince ; insanin tamamen oksitosin hormonu ile , beyinimizin belirlemis oldugu bir cesit altin oran denklemini birlestirip kendi neslinin devami için belirledigi bir cesit kollektif iç güdü olarak bakiyordum . Hatta aski ve Evliligi hep bir nevi sozlesme gibi görüyordum . Çünkü daha önce hep böyleydi belkide o zamanlarin vermiş olduğu bir toyluk vs . Gerçekten anlam veremiyordum bu insanlar napiyor böyle diyordum . Ama onu gördükten sonra anladim ki ask aslinda hiç bir kavrama hiç bir fani bilime sigdirilamazmis . Nasil anlatabilirim ki ? Aşk sen üzülup kirilsan bile hatta hayatindan vazgeçsen bile onun gözlerinden bir damla yas gelmesine tahammül edememekmis . Bunu anladim . Sen kirilirsin , ağlarsin , üzülursun , verilen sozleri hatirlarsin artik kirilacak birseyin kalmamistir paramparça olursun ama o üzülunce sanki hiç üzülmemissin gibi herseyi unutursun ve daha çok kirilirsin. Iste ask benim nacizane fikrimce budur. Diger insanlar ise sadece hayatina giren bir cesit homologasyon.
Yorum
Ama bu arabesk acıyı çekmekte inan insanı mutlu ediyor. Değişik bir his zaten zamanı gelince unutulup gidiyor kendiliğinden, saplantılı bir durum olduğunu düşünmüyorum (tabi bazı durumlar dışında) Hayat kısa kuşlar uçuyor…