hayatta çok inişlerim ve çıkışlarım olmuştur. ama hiç bu kadar dibe vurmamıştım.yıllardır işsizim… ailemin sırtında bir yük olduğumu düşünüp kahroluyorum. işe yaramama duygusu kendimden nefret etmeme sebep oluyor. bir sabah uyandığımda her şeyi unutmuş olarak adımı bile hatırlamamayı dileyerek uyuyorum. ertesi gün yine ben olarak uyanmak kadar acı veren hiç bir şey yok! intihar etmeyi düşünsem de ne bunu yapacak cesaretim var ne de ailemi üzmeye hakkım var.
Yaşamak yukarı çıkmaktır asıl düşmek için. Düşmeyi dert etme, peşinden düşen nice insanları göreceksin onları yakalamaya bak. Unutma ki insani görevimiz reflekslerimizden olduğu gibi düşeni yakalamaktır. Ailene yük olmak istemiyorsan da yapman gereken şeylere odaklanmalısın. Unutma ki sen fark etmesen dahi onların daha büyük sorunu var, seni özlemek gibi. Sen bağlandıkça sorumluluklarına onlara güç vereceksin.