Konuya nerden başlayacağımı bilmiyorum. 6 aydır ayakta uyutuluyormuşum. O kadar kırgın,üzgün,tükenmiş durumdayım ki . Kaç ay geçti ama acım hiç azalmıyor. Başta her şey iyiydi. Sonradan daha az görüşmeye, yazışmaya başladı. Sorun varsa çözmeye çalışalım dedim ama nafile o çoktandır başkasıyla birlikteymiş. İlk duyduğumda inanmadım ama onları el ele görünce dünya başıma yıkıldı. Uzun süredir dışarı çıkmadım, annemle bile konuşmadım, bunalıma girdim. Yeni yeni dışarı çıkıyorum (Okul açıldığı için) Artık aşka inancım kalmadı. Siz erkekler neden böylesiniz.