YTÜ'nün öğrenci Insta hesabı: @ytukampuscom
Herkese merhaba ne yazacağımı nasıl yazacağımı bilmiyorum içimdekileri ama en basit haliyle her şeyden elimi eteğimi çekmiş gibi yaşıyorum. Savruluyorum desek daha doğru olur . Ne yapacağıma hiçbir zaman karar veremedim zaten ne sevdiğimi bilmiyorum , yeteneğim var mı yok mu bir şey var ama bu hayatta onun için çabalamaya değer mi cevabı hayıra daha yakın olduğu için çabalamıyorum sanırım. Hissettiğim tek şey koca bir hissizlik birisi kötü bir şey anlatıyor tepki veremiyorum çünkü üzülemiyorum artık veya her seye çok ağladigim icin acı eşigim yükseldi ne biliyim, ağlayamıyorum da arkadaşlarım var ama hiçbir zaman böyle şeyleri anlatan birisi olmadım anlatamıyorum da zaten lafa gelince bilmiyorum. Hiçbir şey için değmez gibi geliyor ,tüm ilişkiler aile arkadaşlık dahil samimiyetsiz ve beklenti dolu geliyor . Gelecek ne kadar cabalasam da başkalarının benim için biçtiği rolü oynayacağım bir zaman gibi geliyor. Hedeflerimin önünde hep başkaları engel olarak çıkıyor çünkü o yüzden bıraktım akışına hiçbir şey yapmıyorum tam anlamıyla yani . Unutkanlık dalgınlık melankoli desen almış başını gidiyor ailemle konuşurken bile o sıcaklığı hissetmiyorum, yakın arkadaşımla buluşunca gitmeyi dört gözle bekliyorum , uyumak için uyanıp uyanmak için uyuyorum herhangi bir şey yapmak için o itici gücü bulamiyorum kendimi zorlamayı deneyip birkaç şey yapıyorum ama sonunda hep o hep içimde olan umutsuzluk çöküyor içime yine başa dönüyorum. Niye buraya yazdığımı bilmiyorum ama o kadar doldum işte ve yazicak başka yerim de yok. Kafam kadar karışık bir yazı oldu ama aklıma geleni olduğu gibi yazdım artık kusuruma bakmayın