YTÜ Yemekhane Menüsü: ytukampus.com/yemek
İçimi dökme postu olacak fakat aynı şekilde hisseden arkadaşlarla dertleşiriz belki. Şahsen hiç bi şeyden keyif almıyorum, sürekli aşırı bıkkın ve yalnız hissediyorum. Bi sorun arıyorum bunlara sebep olacak fakat bulamıyorum, eskiden keyif alabildiğim her şeyi deniyorum fakat hiç biri işe yaramıyor. Sağolsunlar çok iyi arkadaşlarım da var, asla yalnız bırakmıyorlar fakat yine o lanet yalnızlık hissiyatı geçmiyor. Sanki böyle sonsuza kadar boşluğa bakarak yürüyesim geliyor. Okula gidiyorum, işime gidiyorum, sporuma gidiyorum fakat hepsi aynı monoton döngüde geçip duruyor. Boş boş bi şeylere bakasım geliyor sadece. İnsanlara bakıyorum, insanları inceliyorum farklılığın, sorunun ne olduğunu çözmeye çalışıyorum fakat bulamıyorum. Somut ve mantıki olarak her şeyi düzeninde tutup halledebilirken duygusal olarak sanki bi şeye tutunamıyorum bi boşluk var. Sürekli bu düşünceler kafamda dolanıyor ve bu yüzden verimli olamıyorum, umursamazlıkla takıntıdan kafayı yeme çizgisi arasında gidip geliyorum. Hayat öylece geçip gidiyor ve ben fiziki bi şeyleri halledip halledip yoluma gidiyorum fakat bu durum aşırı yormaya başladı. Halime sahip olduklarıma şükredip pozitif duygular yüklemeye çalışıyorum fakat yine olmuyor, içimdeki karamsarlık geçmiyor. Ortamı güldürüyorum her yerde şen şakrak takılmaya çalışıyorum ama arkamı döndüğüm an uzaklara dalıp gidiyorum. Kısaca kendimde hissedemiyorum olmayan bir şeyi kovalıyor gibiyim ne yapacağıma da ilk kez karar veremiyorum. Uzun oldu fakat okuduysanız teşekkür ederim, benzer şeyler hissedenler varsa sohbet ederiz belki.