Artık hiçbir şey eskisi gibi değil. Bende de bu böyle. Birbirimizi görüyoruz ama sen o kadar farklı; o kadar sen değilsin ki. Ekoseli gomleklerini giymeye baslamissin. Bir zamanlar benim giydigim gomlekler bunlar. Tabi ki seni görmek bana da iyi gelmiyor. Devamli bir şeyler başka şeyleri hatırlatıyor; zorlanıyorum. Tek anlamadığım ise nasil bu kadar kötü baktığın. Annenin sözünü hatırlasana. Her şeyden önce karşındakinin insan olduğunu unutma der o güzel kadın. Bir insan evladıyım. Tıpkı sana benzeyen bir insanın evladıyım üstelik. Senin gibi herkese derman olan bir babanın evladıyım. Fakat o bakışların.. daha fazla katlanamıyorum bu muameleye. Her şeyi bir kenara bırakalım, tamam mı? Unutalım her şeyi, hayallerimizi. Hiçbir önemi yok mu tek başıma katettiğim yolların, sırf sen beni affet ve artık öyle kötü bakma diye.. Artık öyle bakma. Artık öyle bakma. Başka bir şey istemiyorum. Hiç tanışmadık, hiç o birbirinden güzel anıları da yaşamadık farzet. Hiç sormadık o sahada birbirimizin adlarını. Hiç olduk. Bunu yapalım.
Puan:
İtirafa Yorum Yap:
2 Yorum
Inline Feedbacks
View all comments
zahter
15 gün önce
Reply to
Kkkkkk
İpucu mu:) güldürdü beni. Yazıyı yazdığım kişi oldugunu dusunmuyorum açıkcasi. Çunku cok açık yazdım. Dur şöyle yapalım. Buraya yazacak ve takip edecek ortalama yaştan daha buyuk bir yaştayim. Ve yakin zamanda yaptigim yolculukta ogrendiğim şeyin adini kullandım nickimde. Bir suru sey ogrendim bu yolculukta. Bircok kisiyle arkadaş oldum. Kimseye rahatsızlık vermeden de geri döndüm. Ama zaman harcadım, bir insan için verilebilecek olan en değerli şey yani. İçimdeki tükenmeye başlıyor. Hiçbir şekilde varlığımı saymayan biri var sanki karşımda. Yazık…
0
Yanıtla
İpucu verebilir misin? Buna benzer bir yanlış anlaşılma yaşandı çünkü