Yalnızlık

Var var gel dertleşelim

var. ekşi’den yaz bu nicke.

Her gece düşündüğüm tek şey kolumu nasıl daha büyütebilirim oluyor. Bunun için yasaklı büyüme hormonları ve steroid var ama para dayanmaz gibi, her ay 1000 dolar verebilirim en fazla. Şu anda 22 cm bileğim, 38 cm ön kolum ve 48 cm pazum var. Hedef 32 cm bilek (Hormonla), 56 cm ön kol ve 80 cm pazu (Synthol almadan) Sence yapabilir miyim? Dünyanın en iri adamı olmak istiyorum.

Bu da bir dert. Haydi dertleşelim.

Yok.

Meeeeeeeeeeeeh. Günün sonunda kim kiminle ne yapıyor, ne konuşuyor, ne pişiriyor sorusu cidden bu kadar düşünülecek bir konu mu? Ne yapıyorlarsa yapıyorlar ve ben eminimki bizi hiç ama hiç düşünmüyorlar. O yüzden kimin umrunda? Onlar kendi hayatlarını yaşıyorlar, yeni seçimler yeni anılar kazanıyorlar ve sende aynısını kendi çapında yapıyorsun. Ne yaptığına, zamanının kıymetini bilip bilmediğini sorgulamaya gelince… Hey yerin iki metre altında yatanlardan olmamak benim için bir artı. Her gün rahatlıkla nefes alıp verebilmek; güneşi, rüzgarı, yağmuru hissedebilmek, sağlam bacaklarımla İstanbul’un istediğim yerine sorunsuzca gidebilmek… İyi hissettiriyor. Neyse neyse… Biliyorum zamanımı daha etkili bir şekilde kullanabilirim. Ancak şu anda kedim yanımda kahvemi yudumlayarak arkada müzik dinleyerek bu yazıyı yazmak istiyorum ve yazıyorum. Subjektif bir algı zaman. Nasıl harcamak istiyorsan harca sana kalmış. Zamanın biteceğinin farkındaysan ki farkındasın çoğunluktan bir adım öndesin. O halde bu telaş neden? O adımları kendi isteğin için attığın sürece bir sıkıntı yok. Umarım öyle yapıyorsundur.

Şuan aynı şeyleri düşünüyoruz

Kız değilsen zor bulursun dertleşecek birileri

Söyle

buyur hocam gel dertleşelim