Nerdeyse 5 senedir okuldayım ve şu okulda gerçekten böyle üniversite ortamı diyebileceğim bir arkadaş grubum olmadı. Belki şu an sözlerim itici gelebilir ama yüz yüze konuşulunca kimseye bir zararım olmaz iletişimim de kötü değil. Ama zararım olmuyor diye de yanımda insanlar sanki yokmuşum gibi akşama planlar yapar birbirleriyle. Ancak grup ödevleri falan olunca birilerinin arasına sıkıştırmaya çalışıyorum kendimi. Her gece bir insanın yatağına girip bu kadar toplululuk dışı tutulduğu için neyim eksik diye sorması ağlaması nasıl bir duygu biliyor musunuz? Ama işte bu insanlar etrafınızda ve gündüzleri yüzleri parlasa da geceleri karanlıkları ile baş başa. Belki benim okul hayatım bitmek üzere ama olur da böyle insanları etrafınızda görürseniz ne olursunuz onların da hisleri olduğunu, değerli olduğunu unutmayın.