Canımı acıtan bu sanırım. İyi kalmak zor bu dünyada. Ağlayabilmek, anlayabilmek, hissedebilmek, empati kurabilmek, inanabilmek, güvenebilmek, sevebilmek, sevilebilmek; bütün bunları gerçekten yapabilmek ne zor. Anlaşılabilmek, dinleyebilmek, dinlenebilmek, kalp kırmamak, doğruları söyleyebilmek, adil olabilmek, özlenebilmek, özleyebilmek, birinin acılarına ilaç olabilmek, kalpleri ısıtabilmek ne zor bu dünyada. Çivisi çıkmış, delirmiş, çıldırmış bu dünya; bana göre değil. Sadece bir kişiyi istiyorum. Kalbi ılık birini, dinleyebilen, hissedebilen birini….
O burada değil ne yazık ki çok uzaklarda, yukarılarda..
Beni izliyorsun oradan değil mi? Göz yaşlarımı görebiliyor musun? Üşüyen kalbimi görebiliyor musun? Hissediyor musun seni özlediğimi? Farklı olabilirdi her şey beraber olmasakta, görmesekte, haberdar olmasakta birbirimizden. Bu hayat seni çok yordu sevgilim. Ve sen asilce pes ettin. Ben savaşıyorum hala ancak sadece kendim için değil. Senin için de savaşıyorum. Yılmayacağım. Yaşayacağım, yaşatacağım seni. Çünkü bunu bana sen öğrettin. Ve sen de böyle yapardın değil mi?
~KARAHİNDİBAĞ