İyi günler. Buraya biraz dert yanmaya ve sizden akıl almak için bu itirafı yazıyorum. Şu an YTÜ hazırlık öğrencisiyim. Bu konuda biraz aceleci mi davranıyorum bilmiyorum ama benim gerçekten dışarıda görüşüp buluşabildiğim ve bunu teklif eden tek bir arkadaş dahi edinemedim. Sürekli verici taraf olmak ve bunun karşılığını zerre alamıyor olmak beni gerçekten çok kötü ve değersiz hissettiriyor. Özellikle bunu hazırlık midterm ilk sınavı olduktan sonra dört günlük tatilde çok daha net görmüş oldum ve aynı şeyi dönem arasında uzun tatilde ve yazın yasanmasindan cidden çok korkuyorum. Aslında sosyal ve arkadas canlısı bir insanım. Sadece içe dönük tarafım diğer insanlara göre daha baskın. Ama gene de etrafımdaki çoğu insandan çok daha arkadaş canlısı ve sosyal olmama rağmen kimsenin okul dışında ya da hatta okul içinde bile buluşmak için teklif etmemesi ve sürekli bunu benim yapmaya çalışmam beni kendimi istenmiyormuş ve değersizmis gibi hissetmeme sebep oluyor. Ve bundan dolayı okullar kapalıyken bile gorusebildigim tek insanın bile olmaması psikolojik olarak çok kötü hissettiriyor. Bütün eski arkadaşlarım ile dağıldık ve sadece iki insan ile yazismaya devam ediyorum dağilmadığım iki kişi ve dokuz yıllık bı dostum var ama çoğu zaman dostuma bile uzak hissettiğim ve kendimi istenmiyormuş gibi ya da değersiz misin gibi hissediyorum.
Tıkalı kalan arkadaslikliklar
Puan:
İtirafa Yorum Yap:
Dostum iki yüzlüysen tabiri caizse götün başın ayrı oynuyorsa,dedikodu yapıyorsan,kakarakikiri olmadık şeylere gülüp alaycı davranıyorsan arkadaşın çok olur.ama neyleyim ben böyle ortamı özümü kaybettikten sonra.
Ben de aynı durumu yaşıyorum noktası virgülüne acaba bizim mi bir yanlışımız var
Ben eğer yanlış yapıyorsam bile başka insanların yaptığı yanlıştan büyük bir yanlış yaptığımı düşünmüyorum. Ama sanki bazen çocukken gördüğün davranışlar senin karakterini şekillendiriyor deniyor ya benim babam da ev adamı biriydi ki hâlâ öyle bazen kendime belki babanı örnek aldığın için karakter olarak içe dönük bir insan oldun diyorum ama bu kabuğu kırmak ta istiyorum. Sadece bu kabuğu nasıl kiracağimi bilmiyorum.
İnsanlardan uzaklaşıyomuş gibi hissetsen bile bu özellikle en yakın dostun için geçerli ondan uzaklaşma. Çünkü uzaklaşmaya başladığında gerçekten bi süre sonra ipin ucu kaçıyo kontrol edemiyosun yani en azından benim için öyle olmuştu. Bir de sosyallik asosyallik aslında bunun çok önemi yok bu sadece çevrendeki insanlarla da alakalı olabilir biraz da şans meselesi. Canını sıkma umarım bölüme geçince düzelir
çevrendekilerin ortalaması olmadıktan sonra istenmeyen daha doğrusu anlaşılamadığın için garip görülen hep bi şüpheyle yaklaşılan dolayısıyla da harcanması en kolay taraf oluyorsun ne yazık ki. hazırlıksız nickli çok iyi betimlemiş durumu 🙂 maalesef haklı
Knk bu durumun seninle alakalı olduğunu düşünmüyorum ben bu durumu nerdeyse ortaokuldan beri yaşıyorum bu insanlarla alakalı ilişkilerin hepsine bak böyle saf bir ilişki bulmak imkansıza yakın hepsinde bit kâr amacı ve üçkağıt var kendini bunu düşünerek yormamaya çalış diğer türlü depresyona giriyorsun istersen buluşup konuşabiliriz bir iletişim adresi bırakırsan ayarlarız
İnstagramini yazabilir misin? Şimdi burada kendiminkini açık şekilde yazmak istemiyorum.
Priv.uk0 burdan ulaşırsan sevinirim ordan orijinal hesabımı atarım sana
Dostum bu kader kısmet meselesi yani yalnızlık veya çevrenin olması.kuru ve menfaatçi çevren olmasındansa yalnızlık iyidir.sen doğruluktan ayrılma özünü yitirip onlar gibi olma.umitsizlige düşme.dunyada elbet senin gibi düşünenler ve senin gibi sorunlar yaşayanlar var.sakın kendinde kusur arama.
Knk bu konuyu istiyorsan yüz yüze konuşabiliriz ama bunun senle alakalı yok
Hocam bu sorunu bende yaşıyorum bende hazirliktayim 🙁
İstersen konuşabiliriz
Olur valla ya. Sana ulaşabileceğim instagramını yazabilir misin?
Pazartesi gel bi sigaramı iç muhabbet edelim dostum kasma kendini
Ben de hazırlıktayım şu anda ve şunu söyleyebilirim, biraz rahat olmak gerek. Yalnız kalıcam düşüncesiyle samimiyetsiz ilişkilerden uzak durmak gerek. Benim de biraz içine kapanık bir yanım var ama çoğunlukla arkadaş canlısı ve sosyal bir insanım. İnsanlarla konuşmaktan falan çekinmem ama şunu fark ettim, gerçekten çoğu insanla böyle ayak üstü sohbetler yapmak, konuşmak için konuşmak gerçekten çok bunaltıyor, kendi kafama göre sohbet edebileceğim çok insan olmadı hatta şu anda okuldan hiç yok o yüzden biraz akışa bırakmak lazım. Yine insanlarla tanışmaya çalış falan ama yalnızlık korkusuyla yanında bulunmaktan zevk almadığın insanların yanında bulunma.
Geçmiş olsun