Ne zaman umutlansam birazcık, ne zaman birine kendimi açsam, ne zaman birinin ‘seni seviyorum’ demesine inanıp gardımı indirsem işte o an çekip gidiyorlar. Hiçbir şey yokmuş gibi. Ben hiç akıllanmıyorum çünkü her seferinde bu sefer ki farklı lan diyip buna inanıyorum. Sanki öyle bişey varmış. Ama artık piştim. Başıma son iki gündür gelen şeylerden dolayı kendimi artık mühürledim. Bir daha da kimseye açılmam. Ama lütfen benden uzak durun artık. Gerçekten istemiyorum hiç kimseyi. Mühim değil gerekirse yalnız ölürüm. Hem hangi birinin mezarı çift kişilik ki? 🙂

www.ytuitirafediyor.com