İnsanlara çok fazla değer veriyorum çok çabuk bağlanıyorum her seferinde kendime bir daha böyle olmamak için sözler versem de yine kendimi aynı durumun içinde buluyorum .ben buyum ya maalesef kendimi böyle de kabul ettim. ama hala kalbim yara aldıkça aşırı sarsılıyorum hayatım her anlamda olumsuz etkileniyor. bir insanın ufacık davranışından , sözünden hayatım zehir oluyor.hadi beni hiç tanımayan ve hakkımda konuşan veya kırıcı sözler sarf eden insanları geçtim.beni az çok tanıyan kırılgan bir insan olduğumu bilen herkese karşı nazik davranmaya çalışan biri olduğumu bilen insanların bana karşı aynı şekilde yaklaşmaması beni çok üzüyor. ama ben yine de herkesi affetim ya hayatımda eskiden var olmus insanları şimdi var olan insanları hala hayatımda var olup olmadığından emin olamadığım veya gelecekte hayatımda var olacak insanları seviyorum ve affediyorum öbür türlü ben bu dünyaya dayanamıyorum çünkü. kendimi de değiştirmek istemiyorum çünkü ince ruhlu olmayı bir güçsüzlük veya acizlik olarak görmüyorum sadece kendimi de diğer insanları sevip affettiğim gibi sevmek ve affetmek istemiyorum o kadar işte o zaman ben tam olarak ben olmus olacağım hayatı ve insanları tüm güzelliğiyle ve tüm çirkinliği ile o zaman tam olarak kucaklayacağım çünkü o zaman hiçbir şey beni eskisi kadar yaralayamayacak.çünkü kendini sevmeyen insanı baskası hiç sevmiyormuş.kendinizi sevin.hoşçakalın.