Beyler bir süre girmedim ama dayanamadım. Psikolog, psikiyatrist çare etmiyor. En ağır ilaçları bile denedim ama bazılarını bırakmak zorunda kaldım. Zira bünyeme verdiği zarar inanılmaz ölçüdeydi ve yattığım yerde nabzım 110’u geçiyordu, kafamın içinde sesler duyduğum bir kaç gece oldu o ilaç yüzünden. Deli gibi ısrar ederek o ilaçtan kurtuldum neyse ki, ani ölüm temizlik ama acı çekerek yaşamak zor. Şimdi iki farklı ilacım var ve bir yeni ilaçla iğne eklenecek. Iğne belki. Konuşuyorum ama onların kendine hayrı yok daha, o yüzden konuşmak da bir yere kadar. 15 günde bir gitmeye başladım. Her ay 360 TL gidiyor. 1300 TL’ye de yurda başlıyorum. Daha uygunları hoşuma gitmedi, bu yurtta spor salonu da var. Ayda nereden baksan 2250 TL benim için gidecek, bu da beni çok üzüyor. Okulum da bitmedi ki işe gireyim. Bu halimde de en fazla asgari ücret alırım. Okulu bitirince de alanımda iş bulamayabilirim. Yine miras kalır belki ama ne kadar gider, orasını bilemem. Beni ayda 2000 TL’ye başlatacaklar, yıllar sonra bile 5000 en fazla. Zoruma gidiyor bu da. Okuduğum bölüm çok iyi ama bilemiyorum. İş yapamama olasılığım da var dediğim gibi. Ne yapacağımı bilemiyorum, hiç bilemiyorum. Her gün intiharı düşünür oldum. Zaten en fazla 4 yüz bin saat daha yaşarım, o da olmasa da olur. Hayatımda çok yalnızım. Arkamda bir annem var, başka da kimsem yok ve o da bir gün ölecek. Okulda hiç dostum yok, 2-3 kişiyle arada selamlaşırız ama hepsi bu kadar. 1 seneye kadar bitirmem lazım. Liseden 2 dostum var ama biriyle ayda 1 telefonda konuşurum, o da en fazla, artık dost denemez herhalde ve diğeriyle de aram açıldı. Ben daha tek kardeşimle bile doğru dürüst görüşmüyorum, babamı 3 yıldır görmüyorum neredeyse ve teyzemlerle de herhalde bir daha görüşmem. Tek teyzem ve tek halam var. Halam arada destek çıkıyor ama o da yılda bir. Babaannem desen arada bir görüşürüz. Anneannem pek fazla yaşamaz daha ve dedelerim de öldüler. Herkes bu kadar. Galiba kimsem yok. Ölmüşüm de ağlayanım yok. Intiharı çok düşünsem de cesaret edemiyorum. Bir gün zincirlerimi kırarsam arkamdan bir tek annem ağlar, sırf onun için dayanıyorum ve arada onu yokluğumda çok üzülmemesi için psikolojik olarak hazırlıyorum. Tekrar akıl hastanesine yatsam sadece yatış ücreti 15 gün için 10000 TL, ilacı ve görüşmeleriyle 15000’i geçer. Özel hastane ve devlette hiçbir çaba göstermeyip, üzerine uyuşturdukları için devlete bir daha kolay kolay girmem. Özelde de düzelmeme olasılığım çok yüksek. Ne olacak, bilemiyorum. Her şeyi denedik gibi bir şey ama olmadı. Sonum acısız olmalı.