Biraz buraya içimi dökmek istiyorum. Belki benim gibi olanlar da vardır da en azindan yalnız olmadığımı hissederim.
Benim hiç arkadaşım olmuyor. Utangaç degilim, etrafimda konustugum bir-çok insan var. Çok sosyal birisiyim. Hemen hemen her tip insanla hemen konuşma başlatabilirim yani asla sosyal bir problemim yok. Yine de asla birisiyle kendimi yakin hissedemiyorum. Kime cok deger versem ya da “en iyi arkadaş” kategorisine koysam onun en yakın arkadaşı olmadığımı anliyorum. Siz de böyle hissediyor musunuz? En yakın arkadaşınızın en yakın arkadaşı mısınız? Ben hayatimda olan şeylerin %60ını en az karşımdakine anlatırım yakınımsa ama bir bakıyorum karsimdaki bana hicbir sey anlatmiyor. Sen de anlatma diyebilirsiniz simdi. Ben de onu diyorum ya. Birine bir seyler anlatamayacaksam arkadaslik dedigin sey neye yarar ki?