Insanlarla konuşmamaktan konuşmayı unutmaya başladım. İşin kötü tarafı insanlarla konuşasım da yok. Bol bol kitap okuyor, spor yapıyor ve müzik dinliyorum, arada da kendi başıma geziyorum ama ne yazık ki günlerim böyle geçiyor. Okulun da bitmesine çok bir şey kalmadı artık, işe falan girmeye çalıştığımda epey sıkıntı çekeceğim. Yaşım da ilerledi, bunun tek avantajı bedelli askerlik olacak galiba, hayatta o strese girmem. Değmez. Bugüne kadar karşı cinsle de iletişimim de olmadı denebilir. Herhalde hayattaki en büyük avantajım parasal sıkıntım olmaması. Yine de bu kadar da asosyal olmak istemezdim, biraz asosyal olsam yeter.