Görüyorum seni ve hali hareketi değişmemiş ne güzel diyorum sonra birkaç saniyeliğine eskilerimize dönüyorum kendime geldiğimde yüzümde istemsiz bir gülümseme oluşmuş hissediyorum. Seni düşünmek güzel histi bir zamanlar. Aldanıyor muyum anlamıyorum. Acaba bir sonu görmüş olduğum için mi böylesi kararsızım yeni bir başlangıçta olduğum için mi ? O an bunları düşünmeye değmeyecek birisi olduğun aklıma geliyor yoluma devam ediyorum. Bir başka zamandayım kafamı bir kaldırıyorum yine oradasın biz ne olduk ki bu tablo böylesi kederlendiriyor beni diye fısıldıyorum kendi kulaklarıma ? Anlıyorum ki benimkisi zamansız bir düşten başka şey değilmiş. Beni yokluğuna inandır diyordum ne zamandır ve görüyorum ki bunu da dert etmiyormuşum artık. Gel gitli düşünceler yoruyor beni. Uzaklaş benden diyorum uzaklaş hadi git sana sevgim bitti gözlerini açabilirsin artık derken gözlerini hiç kapatmamışsın sen bunu anlıyorum son zamanlarda. Sevgi kelimesi senin için bir değer ifade etmiyor bunu kabul etmezsin ama en azından sevgi üzerine bir varlık edinmemişsin bunun farkında olmanı umuyorum. Bir de seni birazcık tanıdıysam genellikle mutsuz bir hayat yaşayacaksın.
Bu yazıp yollamadığım onlarca yazıdan biri. Belki de yollarım bu sefer. Tamam bu sefer yollayacağım. Ama kötü olan ne biliyor musun boşluğa bir yazı yazdım yine. Hitap ettiğim ya bu sözlerden habersiz olur ya da bütün bunlar onun için birisinin iç dünyasının sözleri olmaktan ileri gitmez.