Bir bülbülü öldürmek…
Gerçek olan tüm mavileri
Bulutları, hatta umutları
Gökyüzünü öldürmek…

Hiç güne çıkamayacak bir güne başlamak
Sen son yasını tutarken
Son yaşını dökerken
Dünya döner sana aldırmayarak
Bir bülbül öldü’ demez kimse!
Sessizliğe alışarak…

Birinden vazgeçmeye çalışmak buna benziyor, ondan geçerken herşeyden geçiyorsun ya da öyle olduğunu sanıyorsun. Sustukça yazıyorsun; zira kelam, kaleme güvenir oluyor diel küsüyor.