Aradan 6 ay gecti fakat ben hâlâ aynı yerdeyim. 2 haftadır daha da beter bi hale geldi her şey. Hatta bu son 2 gündür kayıntıda gayet normal bir sekilde sohbet ederken ne olduğunu anlamadan ağlamaya başlıyorum. Anılarda boğulmak gibi bir şey herhalde.Kendime çok soruyorum,hayatını mahveden bir insandan neden hâlâ vazgecemiyorsun diye. Cevabı belli ama çaresi yok. Günden güne daha çok battığımı hissediyorum. Tükendiğimi,bazen de boğulduğumu hissediyorum. Çaresizliğin son demlerindeyim. Hasret,milyonlarca iğne halinde saplanmış yüreğime. Kaybolup gidiyorum yavaş yavaş. Hani bazı şeyler vardır kimseye anlatamayız ya,ondan bende çok var işte. Şimdi ben hangi birine üzüleyim? Sevdiğim adamın ellerimden kayıp gitmesine mi,tüm emeklerimin heba olmasına mi,okul hayatımın lanet bir hale gelmesine mi,ailemin benden nefret etmesine mi yoksa bana bunları yaşatmasına rağmen hâlâ onu çaresizce beklememe mi?

www.ytuitirafediyor.com